In Theeschenkerij Het Rieten Dak is het een geklets van jewelste. De zon schijnt, hele groepen zijn erop uit getrokken, al dan niet bewapend met Nordic Walking stokken, om te genieten van een wandeling door de vrieskou. Ik heb een tafel gevonden in een hoek met uitzicht op bomen en riet, en de Nederlandse vlag die uitbundig wappert in de wind ter ere van de verjaardag van onze koningin Beatrix. Ik hoor alleen gepraat, ik zie het niet en dat scheelt. Terwijl ik meestal nooit met mijn rug naar mensen toe ga zitten, omdat me dat een onveilig gevoel geeft. Overzicht moet ik hebben, met de o van ogen. Ik moet iedereen in de gaten kunnen houden, maar waarom eigenlijk? Ik heb er toch geen invloed op. Dus nu zit ik vaker met mijn rug naar alle drukte en ik merk dat het minder vermoeiend is om alles te horen dan om alles ook nog te zien. Grappige ontdekking. Klinkt ook logisch, want zo zijn er minder prikkels.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten