Daily walk 4, van 14.30 tot 16.30 uur.
In Theeschenkerij Het Rieten Dak is het een geklets van jewelste. De zon schijnt, hele groepen zijn erop uit getrokken, al dan niet bewapend met Nordic Walking stokken, om te genieten van een wandeling door de vrieskou. Ik heb een tafel gevonden in een hoek met uitzicht op bomen en riet, en de Nederlandse vlag die uitbundig wappert in de wind ter ere van de verjaardag van onze koningin Beatrix. Ik hoor alleen gepraat, ik zie het niet en dat scheelt. Terwijl ik meestal nooit met mijn rug naar mensen toe ga zitten, omdat me dat een onveilig gevoel geeft. Overzicht moet ik hebben, met de o van ogen. Ik moet iedereen in de gaten kunnen houden, maar waarom eigenlijk? Ik heb er toch geen invloed op. Dus nu zit ik vaker met mijn rug naar alle drukte en ik merk dat het minder vermoeiend is om alles te horen dan om alles ook nog te zien. Grappige ontdekking. Klinkt ook logisch, want zo zijn er minder prikkels.

Not so daily walk 3, 14.15 tot 17.30 uur

En nu gaat het toch nog vriezen en sneeuwen. Vandaag dik ingepakt zag ik het eerste ijs van het jaar, witte, glanzende stukjes ijs in ondiep, stilstaand water. Maar ook sloten zijn al bevroren. Ik liep er langs op de weg naar Uylenburg, een landelijk restaurantje waar ik muntthee dronk en een groot bord geitenkaas salade verorberde met heerlijk maisbrood en uitzicht op tientallen mussen, eenden en kleurige sierkippen met poten vol veren. Ik vind het heerlijk om zo buiten te lopen, foto's te maken en dan ergens neer te strijken voor iets warms.
Elke dag is anders. Ook al lijkt het van niet. Als je wandelt, zie je veel meer door het langzame tempo. Dat saaie, grijze voetpad krijgt allerlei interessante details van gebroken patronen. Boomstammen zitten vol kleuren en vormen. Zelfs asfalt paden hebben soms gekleurde stukjes erin. Hieronder een keuze uit de foto's die ik vandaag onderweg maakte.

Daily walk 2 van 14.15 tot 16 uur


M'n haar is nog nat terwijl ik dit schrijf. Op de terugweg goot het opeens hard. Mooi zijn dan de kringen op het water en de glanzende boomstammen. Ik liep weer dezelfde route heen. En zag in het water van de Kantoorgracht ook al een hele pluk afval drijven. Ik denk dat het allemaal nog van de jaarwisseling is. Al die flesjes en blikjes.
Aan de overkant op het bouwterrein zag ik een zwarte kat achter een gele bouwloods aan de waterkant zitten. Verderop zaten twee ooievaars vlak langs de A13, maar het was te ver weg om er een foto van te nemen.
Ik ben nu wat verder langs het water gelopen en heb in Het Rieten Dak een kop thee gedronken en een stukje appeltaart gegeten. Er waren maar een paar mensen, maar toch staat er op elke tafel een kaarsje te branden naast een lief, klein glazen vaasje met een lichtroze roos erin. Staat erg uitnodigend en verzorgd. Ik schreef daar het volgende:


Bomen vallen eigenlijk veel te weinig op in het straatbeeld. Ze zouden wat meer kleur moeten hebben, of veranderen van kleur. Alleen zouden het dan geen stille bomen meer zijn, maar dynamische, eigentijdse pilaren die binnen een half jaar vol geplakt zijn met reclameboodschappen. Nee, laat ze maar zo mooi stil en bruin en groen, en wit als het een berk is, staan te staan, als onopvallende getuigen van de menselijke ondernemersgeest.

Bewerkt met Paintshop



Terwijl ik terugliep in een steeds harder stromende regen, hoorde ik steeds het hoge gekrijs van groene parkieten terwijl ze hoog in de lucht van boom naar boom vlogen. Langs het water van de Vliet stond roerloos een kleine reiger aan de kant. Daar heb ik een filmpje van gemaakt. 292 woorden waren dit. Zegt het programma Ommwriter waarmee ik dit stukje heb geschreven. Nu zijn het er 306. En nu 313. En zo kan ik nog eeuwen doorgaan.




Knotwilg in het riet 2

de troep in de kantoorgracht

Daily walk 1 van 14.15 tot 15.45 uur


Anderhalf uur dus, en het was voornamelijk droog met zo af en toe wat heel fijne motregen. Er waren al veel knoppen te zien in struiken en bomen en ik zag twee hardgroene parkieten in een hoge boom. Ik liep langs de Verwersdijk en ging aan het eind rechts de Kantoorgracht op. Passeerde verschillende ronde tafels met oudere mensen eromheen en daarna zag ik in een andere setting baby's over de grond kruipen. Overstekend liep ik de Plantagebrug over en nam het zandpad rechts dat vlak langs het water loopt van de straat die Aan 't Verlaat is genoemd. Nog een drukke weg over en weer langs een zandpad met links de wat troosteloze nieuwbouw van het Sint Joris. Het viaduct van de drukke A13 onderdoor, en dan de weidsheid van het Delftsche Hout met het lichte riet achter het bruggetje en de eerste knotwilgen. Ik besluit een foto te maken van een knotwilg in het riet en zie dat er overal lege flesjes en blikjes in het riet liggen. Er liggen ook hele plastic zakken, en ik zie een rode handschoen. Daar maak ik ook foto's van. Ik weet niet wie er verantwoordelijk is voor de schoonmaak van dit water. Wel weet ik dat al dat plastic heel gevaarlijk kan zijn voor de watervogels die hier zwemmen. Ze kunnen stukjes plastic binnenkrijgen en erin stikken.
Knotwilg in het riet 1

en dit zijn 'de lege flesjes'-foto's:

Op de website van de gemeente staat een heel stuk over het Delftse Hout klik hier om het te lezen Ik heb de gemeente het volgende briefje gestuurd: Goedemiddag, ik maakte vandaag een wandeling langs het water van Aan 't Verlaat, en er ligt aan de kant zeer veel plastic afval, zoals lege colaflesjes, kartonnen pakjes, losse plastic zakken. Zie voor foto's: http://flodorovski.blogspot.com Graag hoor ik van u wie hiervoor verantwoordelijk is. Het is nogal alarmerend vind ik.