M'n haar is nog nat terwijl ik dit schrijf. Op de terugweg goot het opeens hard. Mooi zijn dan de kringen op het water en de glanzende boomstammen. Ik liep weer dezelfde route heen. En zag in het water van de Kantoorgracht ook al een hele pluk afval drijven. Ik denk dat het allemaal nog van de jaarwisseling is. Al die flesjes en blikjes.
Aan de overkant op het bouwterrein zag ik een zwarte kat achter een gele bouwloods aan de waterkant zitten. Verderop zaten twee ooievaars vlak langs de A13, maar het was te ver weg om er een foto van te nemen.
Ik ben nu wat verder langs het water gelopen en heb in Het Rieten Dak een kop thee gedronken en een stukje appeltaart gegeten. Er waren maar een paar mensen, maar toch staat er op elke tafel een kaarsje te branden naast een lief, klein glazen vaasje met een lichtroze roos erin. Staat erg uitnodigend en verzorgd. Ik schreef daar het volgende:
Bomen vallen eigenlijk veel te weinig op in het straatbeeld. Ze zouden wat meer kleur moeten hebben, of veranderen van kleur. Alleen zouden het dan geen stille bomen meer zijn, maar dynamische, eigentijdse pilaren die binnen een half jaar vol geplakt zijn met reclameboodschappen. Nee, laat ze maar zo mooi stil en bruin en groen, en wit als het een berk is, staan te staan, als onopvallende getuigen van de menselijke ondernemersgeest.
Bewerkt met Paintshop
Terwijl ik terugliep in een steeds harder stromende regen, hoorde ik steeds het hoge gekrijs van groene parkieten terwijl ze hoog in de lucht van boom naar boom vlogen. Langs het water van de Vliet stond roerloos een kleine reiger aan de kant. Daar heb ik een filmpje van gemaakt. 292 woorden waren dit. Zegt het programma Ommwriter waarmee ik dit stukje heb geschreven. Nu zijn het er 306. En nu 313. En zo kan ik nog eeuwen doorgaan.
Knotwilg in het riet 2
de troep in de kantoorgracht
Geen opmerkingen:
Een reactie posten