Cracks in the pavement

Ik heb er maar meteen een filmpje van gemaakt, met muziek van Marc Seales, New Stories (Highway Blues).

Wandeling Elzenburgerbos

Maandag 8 september 2008

Na een lange, hete douche en een verfrissend gezichtsmasker kleed ik me aan en besluit een lange wandeling te gaan maken omdat het er buiten helder uitziet met zelfs een beetje zonneschijn. Ik doe mijn ouwe,trouwe Nikes aan, een warme trui en mijn jas met capuchon voor het geval dat het gaat regenen, want ik heb een hekel aan het meesjouwen van een paraplu. In mijn rugzak neem ik mee paspoort, portemonnee, opschrijfboekje, pen, pakje shag en fotocamera. Ik ga de deur uit en zie wel waar mijn voeten me heen zullen dragen.
Ik loop eerst richting de Delftse Hout, een groot parkachtig bos met een enorme waterplas, waar ik vaak aan de waterkant tegen een eikenboom zit te dromen, maar besluit dan om richting de Vliet te lopen, het water dat naar Den Haag stroomt. Eerst loop ik een heel eind langs huizen, auto's en fietsen, met aan de linkerhand de vroegere Calvefabriek. Ik ontwaar hoog in de lucht op een lantaarnpaal een reiger die doodstil zit te wachten op een lekker hapje in het water beneden hem. Ik maakte er een helaas niet erg scherpe foto van:maar zo heb je toch een idee...
Dan verdwijnen de huizen langzamerhand en begint het Elzenburgerbos met een rustig wandelpad zodat ik eindelijk afscheid kan nemen van het autoverkeer. Sierlijke wilgenbomen omzomen het pad dat vol glinsterende plasjes regenwater ligt met overal afgevallen takjes en bladeren. Een weldadige stilte begeleidt me op mijn wandeltocht. Ik fotografeer bladeren, plasjes en mooie breuken in de weg,veroorzaakt
door de opkomende wortels van de wilgenbomen.




Op een bankje met uitzicht op paarden pauzeer ik. De zon schijnt lekker door de bomen. Mijn voeten dragen me verder het bos in. Ik loop op een pad dat een flink stuk de hoogte in gaat. Het lijkt wel een Franse berg. Dan dalen we weer en na nog wat lopen houdt het pad op bij een snelweg, vlakbij TNO, waar ik een bus terug naar Delft neem.

Candles are small, calm, silent...

by Rabbi Shlomo Chein

Question:

I did, at one time, believe G-d loved me and cared for me. That belief was carried and punctuated by a life of success financially and socially and physically. Then my health destroyed my finances, my marriage and my social position. My safe and secure world fell apart. It seems like I was taught to believe G-d's love for me was solely demonstrated in large and grandiose events. Parting the sea, bread from heaven, pillars of fire; all evidences of G-d at work, G-d's love for me. Yet in my greatest need I didn't have an Exodus experience. Now, I am desperately trying to find G-d's love for me in much smaller things, lesser events, maybe even in the common and mundane interactions with people and things. I am not sure if I will find G-d there.

Answer:

Miracles are fireworks. Life is a candle.

Fireworks make big, beautiful displays of light in the sky. But they don't last. They might impress you at the moment, but they have no longstanding effect.

Candles are small, calm, silent, and perhaps dull. But they are consistent. They might not draw much attention, but they sure provide you with a lot of light.

The Torah compares the soul of man to a candle. G-d's candle.1

The soul is the G-dliness within us that sustains us. And it is a candle. It is constant, even when it is unpresumptuous.

I am sorry to hear that currently there are no fireworks in your life. But there still is a candle. Learn to appreciate the value of the candle.

When we cherish the candle, our life is warm and full of light. Always.

And soon we learn how to use the candle to light the fireworks!

May you experience that real soon.

(found on http://www.askmoses.com)